دشت‌ها آلوده‌ست.
در لجن‌زار، گل لاله نخواهد رویید.
در هوای عفن آواز پرستو به چه کارت آید؟
فکر نان باید کرد.
و هوایی که در آن
نفسی تازه کنیم.
گلِ گندم خوب است.
گلِ خوبی زیباست.
ای دریغا که همه مزرعه‌ی دلها را
علف هرزه‌ی کین پوشانده است.
هیچ کس فکر نکرد
که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست
و همه مردم شهر
بانگ برداشته‌اند
که چرا سیمان نیست
و کسی فکر نکرد که چرا ایمان نیست
و زمانی شده است
که به غیر از انسان
هیچ چیز ارزان نیست.
از : حمید مصدق
برگرفته از وبلاگ شعرهای زیبایی که خواندم
|
